Titel: Gevarenzone
Auteur: Jennefer Mellink
Uitgever: Clavis (juli 2016)
Genre: young adult thriller
Mijn waardering:
Koop dit boek bij Bol.com
Pip wil uit huis omdat ze voortdurend ruzie heeft met haar moeder. Op een dag vindt ze gelukkig een leuke baan én een eigen huisje. Maar dat huis is niet zo geweldig als het lijkt. Nadat Pip en haar vrienden een ouijabord hebben gebruikt, gebeuren er vreemde dingen: spullen verdwijnen of gaan kapot en er gaat zelfs iemand dood, zoals het ouijabord had voorspeld. Pips leven verandert in een regelrechte hel. Wie heeft het op haar voorzien?
Van te voren
Je weet ongetwijfeld dat ik echt uitkeek naar dit boek. Mijn verwachtingen waren dan ook best wel hoog, want Jennefers andere boek Kwaad Bloed (recensie) vond ik uiteindelijk na het einde erg goed. Mijn punt van kritiek was dat het boek te veel overbodige details bevatte die enigszins langdradig waren en voornamelijk de vaart uit het verhaal haalden: korter en bondiger was beter geweest.
En jawel, bij dit boek leek dat te zijn toegepast! Het boek telt namelijk iets meer dan 200 pagina’s: dat is heel wat anders dan de bijna 300 pagina’s van Kwaad Bloed. Maar mag ik wel even een opmerking maken over de cover? Die is best wel angstaanjagend, maar het lijkt bijna wel of het over zombies gaat of iets dergelijks, zo wit is het gezicht ook. Die blik vind ik echt verschrikkelijk.
Schrijfstijl
En inderdaad was dat kritiekpunt niet van toepassing op Gevarenzone: zoals ik had gehoopt bevatte het boek geen overbodige informatie. Pip is de ik-persoon en daarnaast zijn er af en toe wat korte stukjes, cursief gedrukt, waar je aanvankelijk niks over weet: over wie gaat het, waar bevindt deze persoon zich, wat is er gebeurd? Pas als je over de helft van het boek bent, begrijp je dit pas. Ik werd er eerst dus niet veel wijzer van, maar je bent toch wel een beetje benieuwd hoe dit nou zit..
De schrijfstijl is anders dan ik normaal lees in boeken. Er wordt veel omschreven in een taal die ik niet erg toepasselijk bij de doelgroep vindt. ”Een blik op mijn horloge leert me…” is zo’n omschrijving die ik eigenlijk iets te zakelijk vindt. Daarnaast komen er weinig dialogen in het verhaal voor. Er wordt wel iets geciteerd als iemand iets zegt, maar daar wordt dan niet weer letterlijk op geantwoord. Onderstaand stukje komt niet uit het boek, maar er komen wel omschrijvingen zoals deze in voor.
In Gevarenzone gaat het zo:
A: ”Hoe laat is het?”
Ik vertel haar dat het vier uur is. Ze stelt voor om dan nog even naar de supermarkt te gaan.Er is dus geen dialoog zoals:
A: ”Hoe laat is het?”
B: ”Het is vier uur.
A: ”Zullen we dan nog even naar de supermarkt gaan?”
Spanning of horror?
Een thriller en moord? Yes, please! In dit boek gaat het echter niet per se om die moord, maar meer om de onprettige situatie voor Pip. Hoe creepy is het dat er allerlei rare dingen gebeuren nadat ze met haar vrienden een ouijabord heeft gebruikt? Is dit allemaal toeval met alle andere dingen die gebeuren en lijkt het dus maar zo dat er geesten zijn of wonen er echt geesten in haar huis? Ik hoopte niet dat het verhaal echt berustte op geesten, want ik ben niet zo’n fan van horror.
Al deze antwoorden komen goed samen in het laatste hoofdstuk. Ja, het is pas laat dat je écht ergens achter komt, daarvoor weet je nog niet echt iets zeker. Wat een verassing was dat! Een pagina van te voren vermoedde ik het wel, maar wie had dat nou vooraf nou gedacht? Mijn complimenten voor Jennefer: het is echt weer een goed uitgewerkt plot 🙂
Het einde is open. Ja, ik denk dat ik wel weet hoe het is afgelopen, daar is op zich wel een goede brug naar gebouwd. Na het laatste hoofdstuk sloeg ik toch de pagina om op zoek naar meer informatie, maar nee het was echt afgelopen. Ik bladerde ook nog even terug naar die cursief gedrukte, cryptische kortere stukjes om ze te lezen. Nu ik het boek uit had, zag ik in dat dit wel echt een toevoeging is.
Het sterke plot was dus weer een pluspunt. Een goede afsluiting van een verhaal dat niet altijd even spannend, maar wel boeiend, was. Ontspanning: check, het is boeiend. Spanning: dubbele check voor de slotscène! Ondanks de minpuntjes kan ik niet anders zeggen dan dat ik het een fijn boek vond om te lezen.
Ik wil uitgeverij Clavis hartelijk bedanken voor het toesturen van een exemplaar van dit boek in ruil voor een recensie!
Femke leest! 